Fundafun
Wie mij een beetje kent (of volgt op Instagram of Tiktok) weet dat ik semi-professioneel Fundaverslaafde ben. Al jaren becommentarieer ik huizen en interieurs, met een knipoog natuurlijk, en inmiddels ben ik zo ver gekomen dat ik regelmatig op straat door tieners word aangesproken met de vraag of ik “die mevrouw van Tiktok van Fundafun” ben. Dat doet Tiktok dus. Kun je romans schrijven en muziek maken tot je een ons weegt, uiteindelijk kennen de kids je van je flauwe grappen over andermans bankstel.
Hoe dan ook: ik krijg wekelijks tientallen links naar huizen toegestuurd van mensen die ervan overtuigd zijn dat ik er vrolijk (of juist heel boos) van ga worden, en mijn volgers kennen me inmiddels best aardig. Ik word blij van bungalows uit de jaren zeventig, schrootjes, originele Bruynzeelkeukens, badkamers met psychedelische tegelpatronen, maar ook van bedstedes die nog in gebruik zijn, Rietveldhuizen, smaakvolle restauraties, en eigenlijk van alle huizen die om welke reden dan ook totaal uit de toon vallen. Verdrietig en boos word ik van de huizenprijzen in de randstad, die tot gevolg hebben dat steeds kleinere “appartementjes” te koop worden aangeboden, die inmiddels soms nog geen 20 vierkante meter beslaan. Vanochtend nog stuurde iemand een linkje naar een gangpad in een groot herenhuis dat is omgekat naar een “compacte studio” (woorden van de makelaar). Het is een woning die krap anderhalve meter breed is. De keukenkastjes kunnen maar net open, maar dan moet je zelf wel even opzij stappen. Toch gaat zo’n “woning” voor meer dan twee ton weg, want: krapte op de markt.
Binnen mijn Tiktok-oeuvre zijn de piepkleine studio’s inmiddels een heel eigen genre geworden, zo veel zijn er te koop. Met elke keer weer dezelfde vragen, die een lach en een traan oproepen. Waar moet je slapen? Oh, de bank is een slaapbank. Waarom moet je douchen op het toilet? Oh, er was geen ruimte voor een badkamer. Waar moet je je spullen kwijt? Waarschijnlijk in een opslagbox van Shuregard, want ruimte voor een kast is er niet in je studio. Je zou hopen dat er eindelijk eens actie wordt genomen vanuit de politiek om de woningnood duurzaam aan te pakken, maar zolang we van verkiezing naar verkiezing hobbelen, moet ik er maar om lachen – want wat moet je anders?
Gelukkig zijn er ondertussen genoeg onschuldige interieurtrends om je om te verkneukelen. Want wanneer is het eindelijk eens klaar met de visgraatvloeren en de industrieel ogende stalen schuifdeuren? Waarom moet elk interieur tegenwoordig bestaan uit tachtig tinten beige? Wanneer stoppen makelaars eens met het in elke foto shoppen van een stralend blauwe lucht, terwijl je aan de foto’s ziet dat het net geregend heeft? Want wie vaak op Funda zit te scrollen, gaat vanzelf verlangen naar een kleurrijk en lekker excentriek interieur. Tijd dat iedereen de beige eenheidsworst de deur wijst en gewoon een lekker hysterisch behangetje kiest. Is misschien minder goed voor de verkoop, maar dat houdt het voor ons Fundatoeristen ook een beetje leuk.
Dank alvast!
Aafke (1986) loopt sinds 2004 rond in Utrecht, en woonde achtereenvolgens in Lombok, Vogelenbuurt, Lunetten en Transwijk. Onderweg breidde ze haar huishouden uit met partner Bram, hun dochter (9) en kat Henk (17).
