Nieuw in de stad
Een nieuwe stad, een nieuw leven. Een oud-Utrechter en een nieuwkomer vertellen over hoe zij elkaar leerden kennen. En hoe dat hen helpt om ook een échte Utrechter te worden. Kir, Mehran en Kathelyn tourden samen door Utrecht met hun bakfiets en theaterspel. Daarin vertellen ze verhalen over hun leven, om de gelijkheid én ongelijkheid tussen verschillende groepen en culturen te laten zien. “We gingen al heel snel van vreemden naar een band alsof je elkaar al jaren kent.”
Een connectie vormen tussen het nieuwe AZC in Overvecht en de buurt, dat was de opdracht waarmee theatermaker Kir aan de slag ging. “Stut is een community theatergezelschap, we willen verbondenheid creëren. Verhalen verzamelen en tegelijk ook zorgen dat mensen zich veilig voelen om hun verhaal te vertellen. En dat mensen na een optreden niet thuiskomen en denken ‘goh, dat was mooi’, maar dat het ze ook echt tot denken heeft gezet.”
Met die missie ging het creatieve brein van Kir aan de slag. Hen trok de bakfiets van het theater uit de kelder, verzon een bingospel van attributen en verhalen en besloot om burgers te bakken om zo deelnemers te trekken.
“Iemand die vegaburgers komt bakken in een AZC, dat is niet iets wat normaal veel gebeurt,” herinnert de Iraanse Mehran zich lachend. “Ik zocht iets nieuws om te doen, buiten het AZC én buiten mijn comfortzone. Acteren was com- pleet nieuw voor me, maar ik was al snel overtuigd om me hierbij aan te sluiten. Een goede beslissing, want de theatergroep bleek een perfecte plek om alle negativiteit van het missen van mijn familie en het wachten op een verblijfsstatus even achter me te laten.”
Ook de Nederlandse Kathelyn zocht een nieuwe culturele uitdaging en was al snel overtuigd. “Ik vind het leuk om een connectie te krijgen met de mensen uit Overvecht, de wijk waar ik woon. Deze groep was een mooie manier om nieuwe culturen en verhalen te leren kennen. Ons eerste optreden was zo’n succes dat we spontaan besloten om er op te proosten. Dat was een fantastische avond. Iedereen was dj, dus we dansten op muziek van over de hele wereld.”
Door samen te spelen en de verhalen die ze deelden, bouwen Mehran en Kathelyn een sterke band op. Een vriendschap die naar nog weer een heel ander niveau steeg toen ze hun gezamenlijke liefde voor katten ontdekten. “Kathelyn wist dat ik het soms zwaar had in het AZC en vroeg me of ik tijdens haar vakantie in haar huis wilde verblijven. Dat verbaasde me wel, in Iran zouden mensen dat niet snel aanbieden. Maar in Nederland lijkt het een gewoonte te zijn, iemand in je huis laten wonen als je er zelf niet bent. Het was een mooie win-win situatie. Ik even een eigen ruimte, zij een oppas voor de kat.”
“Ik had niet verwacht dat hij zó gek op katten was,” lacht Kathelyn. “Normaal check ik regelmatig of het goed gaat. Maar bij Mehran zag ik zo veel foto’s van de kat voorbij komen op Instagram, dat ik er geen moment aan twijfelde. Nu sturen we elkaar kattenfilmpjes en komt hij vaak koffie drinken. Hoewel hij dan vaak meer met de kat praat dan met mij.”
